8 maart: Internationale vrouwendag

• Wist je dat vrouwen zich pas vanaf 1917 verkiesbaar konden stellen en vanaf 1919 mochten vrouwen stemmen?
• Wist je dat vrouwen, die als lerares of bij de overheid werkte werden ontslagen als zij gingen trouwen? In 1955 werd dit afgeschaft naar aanleiding van een motie die ingediend werd door Corry Tendeloo.
• Tot 1956 waren vrouwen zelfs handelingsonbekwaam wanneer ze getrouwd waren. Als getrouwde vrouw kon je dan geen bankrekening openen of een andere overeenkomst aan konden gaan.

Vandaag de dag hebben we nog steeds te maken met ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Ook al hebben we al veel bereikt. Voorbeelden hiervan zijn dat vrouwen meestal toch minder betaald krijgen, over het algemeen draaien de vrouwen meer op voor het huishouden en de zorgtaken binnen het gezin. Vrouwen gaan minder werken als er kinderen komen of stoppen ermee.

Vrouwen kunnen het niet goed doen

Het valt me op dat vrouwen het nooit goed kunnen doen. Als vrouwen fulltime werken is het niet goed, want dan krijgen de kinderen niet genoeg aandacht. Parttime werken is ook niet goed, want dan is de vrouw (meestal) niet financieel onafhankelijk van haar partner en thuisblijven is ook niet goed omdat je dan niet bijdraagt aan de maatschappij ofzo.

Ondertussen is dit soort kritiek op mannen niet van toepassing voor zover ik weet. Bij mannen is het geen probleem als hij fulltime werkt. Mannen hoeven niet per se thuis te blijven voor de kinderen en gaan meestal niet minder werken als er kinderen komen. Hoewel er natuurlijk uitzonderingen zijn, zijn het toch meestal de moeders die minder gaan werken. De kosten voor de kinderopvang worden afgewogen tegen het salaris van de vrouw.

Ik vraag me vaak af waarom dat zo is. Waarom gaan mannen niet minder werken of stoppen met werken als de kinderen komen? Waarom worden de vaders niet gebeld als het kind ziek is geworden op school? Als mannen een bedrijf beginnen dat is dat helemaal geweldig, ze zijn de CEO etc. Maar bij vrouwen ligt dat toch anders. Vrouwen zijn dan een girlboss en hebben een bedrijfje.

Ongelijkheid zit in de samenleving

Deze ongelijkheid zit heel diep in onze samenleving en opvoeding. Vrouwen zorgen voor de kinderen en mannen zorgen voor brood op de plank. Hier thuis is die rolverdeling ook zo, maar vinden we allebei dat we allebei evenveel in huis moeten doen en allebei werken. We proberen dat zo eerlijk mogelijk te verdelen. Het is nu zo dat mijn vriend meer werkt dan ik, maar dat heeft ermee te maken dat ik minder kan werken dan hij vanwege mijn handicap.

En toch heb ik het idee wat ook hier de traditionele opvattingen onbewust doorwerken, maar dat hebben we dan ook (onbewust) meegekregen in onze opvoeding. Ik vind zelfstandigheid erg belangrijk. Niet alleen vanwege mijn handicap, maar ook omdat ik een vrouw ben. Ik wil de dingen zelf regelen, kunnen repareren etc. Daar wil ik niet per se mijn vriend voor nodig hebben. En andersom vinden we het ook belangrijk dat mijn vriend ook helpt met het huishouden. Daarom wil ik ook dat mijn zoon leert om te koken en schoon te maken. Toch merk ik dat ik bijvoorbeeld laatst aan mijn vriend vroeg of hij even naar de printer kon kijken, terwijl ik later bij mezelf dacht: “Roos, dat had je ook zelf kunnen fixen.”

Vooroordelen over vrouwen

Zelf heb ik altijd geprobeerd om gewoon me te doen. Ik studeerde en liep stage. Ik woonde lange tijd alleen met mijn zoon. Als alleenstaande moeder kreeg ik ook regelmatig opmerkingen dat ik thuis moest zijn voor mijn zoon. En klaar moest zitten met koekjes en thee. Of als ik ergens was, werd er gevraagd waar mijn kind was.

Nadat ik stopte met mijn studie en nadat ik had gerevalideerd, zat ik thuis. Ik wist niet wat ik wilde in het leven. De muren kwamen op me af, ik werd er geen leuker persoon door. Mijn wereld werd best klein. Ik ging een werk-fittraject volgen een van de doelen was dat er aan mij ook eens gevraagd zou worden hoe mijn dag was. Dat werd me eigenlijk maar weinig gevraagd, waarschijnlijk omdat ik toch altijd wel thuis was. Eerder was de vraag wat voor werk ik deed zeldzaam, maar als het dan werd gevraagd, kon het nog wel eens ongemakkelijk zijn.

Nu heb ik een werkervaringsplek in de IT, een branche waarin voornamelijk mannen werkzaam zijn. Zoals je weet, werk ik als Front-end developer en ik maak dus websites. Laatst vroeg iemand mij wat voor werk ik deed, dus ik vertelde dat ik websites bouwde. Hij reageerde met “Oh ik dacht dat je administratief werk deed”. Uiteraard is er niks mis met administratief werk, maar dat wordt dus vaker door vrouwen gedaan. Ik zou het mooi vinden als beroepen wat meer gemengd waren. Dat je niet van dit soort reacties hoeft te krijgen, maar ook niet dat mensen verbaasd opkijken wanneer er een man in de kinderopvang werkt.

Het gaat de hele samenleving aan

Ik vind vrouwenemancipatie ook iets wat niet alleen vrouwen aan gaat, maar ook mannen en eigenlijk gaat het de hele samenleving aan. Vrouwen zouden gelijkwaardig moeten zijn aan mannen, dat is helaas nog lang niet zo. We hebben met zijn allen nog een lange weg te gaan.

Afbeelding van Susan Cipriano via Pixabay