autisme

Gastblog: Wat vind ik van mijn autisme?

Categorieen:Life

4 reacties

Zoals ik afgelopen donderdag al vertelde, komen er een aantal gastblogs op mijn blog. MC Kleuver is blogger en wilde graag een gastblog schrijven. Zelf vind ik dit zeer interessant omdat mijn zoon ook autisme heeft. Zelf krijg ik ook erg fijne reacties van ouders met kinderen met cerebrale parese. Als ouder vind ik het belangrijk om te leren van de ervaringen van volwassenen met een beperking.. Dus bij deze de gastblog van MC Kleuver over zijn autisme. MC, bedankt voor je mooie blog! Erg fijn om te lezen hoe jij over je autisme denkt!

[tg_divider style=”normal”]

In 2010 zat ik in de tweede klas van de MAVO. Mijn resultaten waren goed, maar steeds vaker kwamen er aanvaringen met klasgenoten en docenten. Hoe vaak ik de deuren van lokalen niet heb dichtgegooid, is denk ik niet te tellen. Daarom ben ik in het voorjaar begonnen met onderzoeken naar autisme. In deze blog vertel ik wat ik vind van mijn autisme.

Groot begrip

Autisme is een relatief en groot begrip. Ik heb veel onderzoeken gehad voordat ze de diagnose konden stellen. Er zijn genoeg ‘groene vinkjes’ nodig om het zo maar te formuleren. Door dit grote begrip heeft iedereen eigen kenmerken, waarin het in de basis gaat om onzekerheid, het maken en behouden van contacten en in een eigen wereldje kunnen leven. Daarnaast zijn er natuurlijk kenmerken als geen oogcontact maken, het niet fijn vinden als mensen je aanraken en/of interesse hebben in een bepaald onderwerp. Ze konden echter niet genoeg punten afvinken om mij te diagnosticeren.

Ben ik apart?

Bovenstaande vraag stel ik me af en toe. Niet al te vaak, dat is niet goed. Apart ben ik misschien niet. Ook geloof ik dat er genoeg mensen bestaan die dat appreciëren. Wel heb ik bepaalde tics en rituelen. Zo kan ik bijvoorbeeld mijn nek kraken, maar ook mijn enkel en doe ik dit veelvuldig. Daarnaast heb ik vaak dezelfde woordspelingen. Nu ik zo over nadenk moet ik erg om lachen. Zelfspot is de beste, zeggen ze dan. Gelukkig kan ik met mezelf overweg. Niet goed, maar ik weet wel hoe ik in elkaar zit. Dat is al een eerste stap. Er is meermaals tegen mij gezegd dat ik mezelf goed ken.

Ben ik blij met mijn stoornis?

Ja, een hele dikke ja! Zonder zou ik MC niet wezen, zeg ik dan maar. Iedereen wilt zichzelf kunnen zijn. Daar ben ik geen uitzondering op. Ik denk dat ik een leegte zou voelen, nu ik weet wat het voor mij betekent. En dat is heel wat. De puzzelstukjes liggen nu op zijn plek. Door me te verdiepen in mezelf ben ik beste vrienden geworden met hart en hersens. Daar is echter wel een hele rits aan gesprekken en therapieën voor nodig geweest. Ik liep bijvoorbeeld regelmatig tegen mensen aan, omdat ze niet snapten wat er bij mij misging. En natuurlijk ook andersom. Dat is één van de redenen dat ik ben begonnen met vertellen wat autisme inhoudt. Tada. Ervaringsdeskundige.

Conclusie

Ik vind het fijn om mezelf te kunnen zijn en daarover te kunnen vertellen met anderen. Net als ieder ander mens vind ik dingen moeilijk en anders makkelijker dan anderen. Dat is het punt. Je kunt het leven niet alleen leiden. Dat wordt zo saai. Het is fijn om me goed te voelen, maar stress, onzekerheid en kwaliteiten zijn zaken van alledag.

Bron foto: Pixabay

4 gedachten over “Gastblog: Wat vind ik van mijn autisme?”

Plaats een reactie