Het boek Kracht van Marc de Hond

Wat ik leerde uit het boek Kracht van Marc de Hond

Categorieen:Life, Persoonlijk

4 reacties

Jaren geleden las ik het boek Kracht van Marc de Hond tijdens mijn revalidatie ruim 3 jaar geleden Sint Maartenskliniek. Het gaf me hoop en ik haalde er een hoop inspiratie uit. Sinds ik in Brummen woon heb ik een hoop boeken verkocht of weggedaan omdat ze wel erg oud waren, maar dit boek is een van de weinige boeken die ik heb gehouden. Juist omdat het voor mij zoveel is gaan betekenen de afgelopen jaren. In 2017 heb ik Marc ontmoet. Dat was vlak na mijn revalidatie. Hij heeft toen het boek voor mij gesigneerd.

Kracht – Marc de Hond

Het boek begint in de periode vlak voordat Marc werd opgenomen in het ziekenhuis om geopereerd te worden aan een goedaardige tumor in zijn rug. Door een medische fout loopt hij een dwarslaesie op. Marc vertelt over zijn revalidatie en de acceptatie van zijn dwarslaesie. Het boek is geschreven als een soort dagboek, waarbij we tot in detail meekrijgen wat er is gebeurd en hoe de revalidatie van Marc verliep, wat hij daarbij voelde en hoe hij uiteindelijk zijn handicap accepteerde.

Revalidatie

Net als Marc de Hond heb ik ook gerevalideerd. Niet vanwege een dwarslaesie, maar vanwege de gevolgen van cerebrale parese. De CP had ik wel geaccepteerd, maar toen ik tijdens mijn revalidatie hoorde dat ik cerebrale parese voor mij nog meer gevolgen had, dan ik tot dan toe wist, vond ik dat heel erg moeilijk. Ook deze gevolgen had ik al mijn hele leven, maar dat kwam toen pas aan het licht. Mijn leven stond op zijn kop. Ik moest allerlei dingen opnieuw leren omdat ik het altijd verkeerd had gedaan. Daarnaast moest ik opnieuw mijn beperkingen accepteren. Daar heb ik tijdens mijn revalidatie en daarna aan gewerkt, daarbij was het boek een grote inspiratie. En ik heb daar echt wat van geleerd:

Marc de Hond heeft mijn boek gesigneerd
Het gesigneerde boek

Het komt (uiteindelijk) wel goed

Marc de Hond stond bekend om zijn positiviteit. In zijn boek schreef hij over hoe hij in eerste instantie heel boos was, wat later omsloeg naar verdriet en vervolgens leerde hij zijn dwarslaesie te accepteren. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en komt het niet meer goed, maar in veel gevallen zal het hoe dan ook goed komen. De situatie zal niet meer hetzelfde zijn, maar goed wordt het op een andere manier. Mijn leven ziet er na mijn revalidatie ook heel anders uit. Een leven zoals voor de revalidatie, gaat niet, dat ging voorheen eigenlijk ook niet, maar nu ben ik me daar bewust van en houd ik rekening met mijn beperkingen en is het goed zo op een andere manier.

“Hoe donker de tunnel ook is, je kan altijd wat lampjes ophangen.” – Marc de Hond

Dit was het motto van Marc de Hond. Hoe moeilijk of uitzichtloos het ook is, er is altijd wel iets goeds uit de moeilijke situatie te halen en er zelf iets aan te doen. (Dit is in ieder geval mijn interpretatie van dit motto), die ik aan Dat is niet zo 1,2,3 gedaan. Het is een moeilijk proces. En ook hier gelden natuurlijk uitzonderingen. Voor mij was het tijdens mijn revalidatie zo dat ik leerde dat ik zelf moest uitzoeken wat ik nu kon en wilde met mijn leven. Ik ben gaan bloggen en heb daardoor ontdekt dat ik graag met computers wil werken en dat best goed kan schrijven. En inmiddels weet ik ook wat ik wil doen qua werk.

Wat kan wel

Marc zag altijd mogelijkheden, waar je in eerste instantie denkt, dat kan helemaal niet. Zo liep hij als (een van de) eerste in een (soort) exoskelet. Dat is ook iets waar ik naar probeer te kijken. Dat is niet altijd even makkelijk. Een heel simpel voorbeeld is dat ik graag een review over dit boek wilde schrijven, zeker nu. Alleen vind ik het heel moeilijk om echt te vertellen, waar het boek over gaat. Dat lukt me niet, maar ik kan wel vertellen waar het boek in grote lijnen over gaat en vertellen wat het mij heeft gebracht. Sociaal werker worden, zit er niet in, maar ik kan wel web-ontwikkelaar worden en blogposts schrijven.

Aanrader

Het boek vind ik echt aanrader om te lezen. Marc de Hond geeft met dit boek echt zijn Kracht door. Namelijk zijn positiviteit en doorzettingsvermogen, waar hij om bekend stond. Volgens het RTL Nieuws zei hij dat als hij zou komen te overlijden aan de kanker, dat de kanker er dan ook niet meer was en niet had gewonnen, maar dat het dus op zijn minst en gelijk spel was. Dat was typisch Marc.

Deze blogpost draag ik op aan Marc de Hond, de schrijver van dit boek. Marc overleed vorige week aan de gevolgen van blaaskanker. Marc zette zich in voor de beeldvorming over het hebben van een handicap. Zijn positieve instelling inspireerde velen. Ik wens zijn familie en vrienden veel sterkte toe.

Rust zacht lieve Marc.

4 gedachten over “Wat ik leerde uit het boek Kracht van Marc de Hond”

Plaats een reactie