nadenken mijn beperking

That’s life #7 Stof tot nadenken

Categorieen:Persoonlijk

Geen reacties

Vandaag weer eens een persoonlijke update. Er gaat best veel om in mijn hoofd wat betreft werk, studie en andere dingen. Daar ben ik veel over aan het nadenken. En dat moet ook.

Nieuw thema

Sinds afgelopen weekend heb ik trouwens het thema van mijn website veranderd. Mijn vorige thema gaf regelmatig technische problemen, of het daar aan lag, weet ik niet. Het zal wel een combinatie van verschillende factoren zijn. Ik hoop dat de problemen nu wegblijven! Er zijn nu ook geen errorcodes meer. Ik ben er in ieder geval erg blij mee. Hij is niet “versierd” met een slider of Instagramfeed en andere dingen, maar dat maakt het wel wat overzichtelijker vind ik persoonlijk. Ik wil hem wel iets meer “aankleden” maar hoe precies weet ik nog niet. Het is wel leuk dat ik nu zelf veel meer kan aanpassen en kan herkennen en toepassen wat ik bij mijn cursus Html en CSS heb geleerd. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden.

Nadenken over studie en werk

Ik ben momenteel aan het uitzoeken of ik een associate degree social work kan halen op basis van vrijstellingen van de vakken die ik tijdens mijn opleiding heb gehad. Maar ik twijfel of het een goed idee is om dat diploma te halen. Zie ik mezelf werken in een sociaal beroep? Wil ik dat wel?

Om eerlijk te zeggen niet. Ik denk dat ik bij dat soort beroepen te veel tegen mijn beperkingen aanloop. Dus ik vraag me af of het goed is om daar mijn energie in te steken. Wat ik dan wel precies wil, weet ik niet. Het liefst ben ik aan het schrijven. Dat is ook iets wat ik goed kan. En ik heb nu juist een grote interesse voor ICT gekregen. Toch vind ik het ook fijn om contact te hebben met mensen. Maar hoe combineer je al deze dingen tot een beroep?

En dan ook moet ik hier ook nog rekening mee houden:

  • Het werk mag fysiek niet te zwaar zijn
  • Het werk mag ook weer niet te complexe taken hebben, waarbij ik veel moet schakelen.
  • Ik kan zo’n 16 uur werken per week.
  • En het zou fijn zijn als het wel bij mijn denkniveau aansluit.

Toen ik laatst een afspraak had bij het UWV vroeg de arbeidsdeskundige wat ik nu eigenlijk wilde, mijn diploma halen? Of aan het werk? En we vroegen ons af wat is dat diploma waard? Voor mij zit er meer een emotionele waarde achter omdat ik dan na al die jaren hard werken eindelijk een diploma kan halen. Maar is een diploma echt zo belangrijk? Ik betwijfel het.

Driewielfiets in de trein bij Arriva

Driewielfiets in de trein bij Arriva

Met de trein en de fiets naar het UWV

Het UWV zit in Apeldoorn. Ik ga er met de trein naar toe. Het liefste neem ik dan ook mijn fiets mee, want dat bespaart me pijn en energie.

Ik plan mijn reis zo dat ik op de heen en terugreis een sprinter heb van het type FLIRT van de NS, aangezien op station Brummen geen brug en geen reisassistentie aanwezig is. Vanaf Brummen neem ik de trein naar Zutphen en daar stap ik over op de stoptrein van Arriva naar Apeldoorn.

Bij NS kan ik mijn driewielfiets zonder problemen als hulpmiddel meenemen, en waar het beschikbaar en nodig is hulp krijgen van reisassistentie. Ik word ook altijd netjes geholpen door het personeel van NS. Bij Arriva zijn alle treinen rolstoeltoegankelijk, dus ook mijn fiets gaat daar makkelijk in. Alleen kan ik daar niet zomaar mijn fiets meenemen als hulpmiddel, maar als gewone fiets. Opzich geen probleem zou je denken, koop gewoon een fietskaartje. Als ik dat doe, mag ik niet in de spits reizen en daar ontkom ik helaas niet altijd aan, niet alleen vanwege de afspraak, maar ook omdat ik afhankelijk ben van het type trein bij NS.

Principe

Daarnaast vind ik het gewoon erg krom geregeld. Ik neem mijn fiets niet voor de lol mee, maar als mijn hulpmiddel. Als je bij Arriva je hulpmiddel wil meenemen moet je in het bezit zijn van het volgende:

  • Een Valyspas
  • Een vervoerspas van de WMO
  • Een Gehandicaptenparkeerkaart
  • Een OV-begeleiderskaart

Ik heb dat allemaal niet en ook niet nodig omdat ik mijn driewielfiets heb. Nou ja die gehandicaptenparkeerkaart is eigenlijk wel nodig, maar of ik daarvoor in aanmerking kom is nog maar de vraag. Ik ben wel aan het nadenken of ik hem zal aanvragen. Ik kan het in ieder geval proberen. En dat zou dan ook gelijk dit probleem oplossen.

De OV begeiderskaart vind ik helemaal onzin. Ik kan prima zelfstandig reizen, dus waarom zou ik die kaart aanvragen. En we willen toch juist met z’n allen zelfstandigheid van mensen met een stimuleren? Waarom wordt het je dan zo moeilijk gemaakt? Als je niet zelfstandig kunt reizen is het natuurlijk een ander verhaal.

Nu los ik het zo op dat ik een fietskaartje koop en een kopie van de beschikking van de WMO bij me heb, dan kan ik tenminste aantonen dat de driewielfiets mijn hulpmiddel is. Dit laatste is dus niet voldoende.

Ingewikkeld verhaal, maar het is wel iets waar ik tegen aanloop. En iets om over na te denken.

Steptember

Ik doe dit jaar weer mee met Steptember! Dit keer doe ik het samen met mijn moeder en een vriendin van haar. Ik vind het erg bijzonder om dit samen met mijn moeder te doen. Dit jaar is Steptember van 4 september t/m 1 oktober 2018. Het is de bedoeling dat we zoveel mogelijk geld ophalen voor onderzoek naar cerbrale parese en hulp en begeleiding voor mensen met CP en hun familie. Daarvoor gaan we 10.000 stappen per dag zetten. Het mooie is dat iedereen kan meedoen. Je hoeft geen 10.000 stappen te kunnen zetten, het gaat erom dat je zoveel mogelijk in beweging bent. Ik ga bijvoorbeeld heel veel fietsen. Willen jullie mij steunen en ons sponsoren?

Plaats een reactie