Opzoek naar de regels van het leven

Opzoek naar de regels van het leven is de tagline van deze blog. Vorige week noemde ik het al. Sinds ik mijn blog ben begonnen is er zoveel veranderd en is mijn leven flink veranderd. Ik ben een denker, ik denk overal over na. En als ik een probleem heb of ik wil iets, dan pak ik het ook aan, afwachten tot iemand mij komt helpen of komt met een oplossing? Nee hoor, dan pak ik het ook aan. Al is dat wel wat kort door de bocht. En dat doe ik met het bedenken van mijn eigen regels.

Regels

Zoals ik vorige week al schreef op zoek naar mezelf ben ik niet meer. Het woord regels heeft de afgelopen jaren een hele andere invulling gekregen. Zo heb ik in mijn hoofd regels voor van alles en nog wat. Eigenlijk net zoals je vroeger thuis allerlei regels had: Op een bepaalde tijd thuiskomen, huiswerk doen als je uit school kwam etc. Waar ik vroeger mijn ouders had die mij bepaalde regels oplegde in het kader van de opvoeding. En zelf doe ik het nu ook met mijn zoon. Maar niet alleen met mijn zoon, maar ook met mezelf. Ik leg mezelf regels op. Dat klinkt heel streng, maar ik ervaar dat niet zo. Mijn regels helpen mij de dag door en zelfs de dingen bereiken die ik wil. En regelmatig maak ik een uitzondering of doe ik de dingen net even anders omdat dat op dat moment beter is om te doen.

Routines

Een van mijn belangrijkste regels zijn mijn avond en ochtendroutines. Als ik mijn eigen routines niet kan volgen, loopt mijn hele dag mis. De avondroutine kan ik grotendeels nog wel overslaan, als mijn dag anders dan anders verloopt, maar mijn ochtendroutine is echt onmisbaar. Ik moet gewoon elke dag beginnen daarmee, anders gaat het gewoon niet goedkomen en natuurlijk hoeft niet alles elke dag, zo gaat bij ons niet elke dag de vaatwasser aan, dus hoeft ie niet elke dag uitgeruimd te worden. Maar ik maak wel elke dag mijn bed op, even snel de toiletten schoon en doordeweeks gaat ook de wasmachine aan. En zo heb ik nog meer dingen in mijn ochtendroutine zitten. Dit allemaal om ervoor te zorgen dat ik niet heel veel in een keer hoef te doen, want ik weet dat dat niet gaat.

Als ik geen trap hoef te lopen, doe ik het niet.

Sinds een jaar heb ik voor mezelf de regel bedacht, dat ik alleen traploop, wanneer dat echt moet. Vroeger is mij ooit vertelt door iemand, dat ik maar gewoon de trap moest nemen. Ik kon tenslotte gewoon lopen. Dat is altijd in mijn hoofd blijven hangen. “Ik kan lopen, dus dan moet ik traplopen”. Zelfs als ik iemand anders met CP zag traplopen, dacht ik, maar die gaat ook gewoon met de trap, dan moet ik dat ook doen. Wat eigenlijk gewoon onzin is. Traplopen kan ik als er een leuning is, maar het kost mij enorm veel energie. Dus ik was altijd enorm aan het twijfelen of ik nu de trap moest nemen.

Dus besloot ik om er een regel van te maken. “Ik ga alleen de trap op als het echt moet, als er een lift of een roltrap is, neem ik die.” Dat maakt het voor mezelf een stuk makkelijker om de keuze te maken.

Ik vind het niet altijd even makkelijk om dit toe te passen, want ik krijg met enige regelmaat opmerkingen van mensen met de vraag waarom ik niet gewoon de trap neem, want ik kan tenslotte lopen. Toch lukt het mij steeds beter om gewoon mijn eigen keuze hierin te maken.

Lege oppervlakten

Mijn vloeren, tafels en het aanrecht en bovenop kasten zijn altijd leeg. Alleen dingen die een bepaalde functie hebben, zoals een spiegel, mijn foodprocessor of mijn monitor (of op sommige plekken zelfs een kleine decoratie), mogen blijven staan. Tuurlijk staat er een kopje met drinken of een afstandsbediening etc op tafel. Maar ’s Avonds voor we naar bed gaan is alles leeg. Zo blijft het huis opgeruimd en kost het mij geen extra energie om dingen op te ruimen. Zo blijft ons huis rustig en vrij van onnodige prikkels.

En zo heb ik wel nog meer regels die mijn leven voor mij een stuk makkelijker maken. En soms veranderen mijn regels , zijn ze teveel of gewoon niet mee nodig. Dan pas ik ze aan, De regels zijn er voor mij omdat ze handig zijn, maar vooral niet omdat het moet.