Er bestaan geen slechte en perfecte moeders

Ik las iets en dat maakte nogal wat indruk op mij. Het deed me denken aan toen ik zelf nog baby was en toen ik zelf moeder werd. Als moeder voelen we onszelf vaak slechte moeders of vinden we dat we gefaald zouden hebben omdat we het niet goed zouden doen volgens de “norm”.

Toen ik zwanger was, viel het me op dat heel veel mensen ineens met ongevraagd advies kwamen. Ik moest borstvoeding geven want dat is het beste voor de baby of ik moest flesvoeding geven want wat als je als je niet genoeg moedermelk hebt. En later ook wat ik nu wel en niet zou moeten doen in de opvoeding. Toch probeerde ik daar voornamelijk mijn eigen weg in te zoeken. Door de CP deed ik dingen anders, waardoor ik ook niet zo veel had aan het advies. Mijn zoon ontwikkelde zich anders. Boeken als “Oei ik groei!” maakten me erg onzeker want mijn zoon zijn ontwikkeling verliep niet zoals in dat boek beschreven. De sprongetjes kwamen pas later of gewoon niet. Ik heb me behoorlijk schuldig gevoeld omdat mijn kind zich anders ontwikkelde. Op zijn achtste, kreeg mijn zoon de diagnose autisme en toen viel alles op zijn plek.

Nu is mijn zoon een puber

Nu zoveel jaren later is mijn zoon een puber en zit hij op de middelbare school en zijn er weer andere uitdagingen. Zo loopt mijn kind regelmatig in te kleine kleding, want zijn lievelingskleren worden hem nu allemaal te klein. Ik heb nieuwe kleren voor hem gekocht, hij mocht het zelf uitkiezen. Gelukkig draagt hij het. En elke keer dat er wat te kleine shirts in de was zie, leg ik ze weg in de hoop dat mijn zoon het niet doorheeft. Over een tijdje doe ik het dan echt weg, als hij er niet meer naar vraagt. Hopelijk helpt het.

Wat ik wil zeggen is dat elke ouder zijn of haar eigen manier van opvoeden heeft. En ook dat niet alles perfect kan verlopen zoals jij wil. Ik vond het helemaal niks dat mijn zoon in de zomervakantie heel veel op zijn telefoon zat te gamen. Dat doet hij nu eenmaal erg graag. Ik vind het nog steeds niet fijn dat hij zo vaak op zijn telefoon zit, maar aan de ander kant: zijn Engels is heel erg vooruit gegaan. Ik vind het maar dubbel. Bovendien geef ik zelf ook het “slechte” voorbeeld, want ik zit veel op mijn telefoon en laptop. Maar wat is nu goed? En wat is slecht?

En ja het gaat niet bij iedereen even goed en is er hulp nodig in het gezin of staan de ouders onder toezicht, maar ook dan denk ik dat ouders wel het beste voor hun kinderen willen, maar dat het ze niet lukt vanwege omstandigheden. Als buitenstaander kunnen we niet in het hoofd van een ander kijken, dus zou een oordeel hierover hebben niet op zijn plaats zijn.

Die andere moeders doen ook maar wat.

Een quote en boek van de club van relaxte moeders, die mij enorm helpt te relativeren. Uiteindelijk doet iedereen maar wat. Geen enkele ouder is perfect. Wanneer ben je de perfecte ouder? Wat is perfect? We zijn bang dat we onze kinderen tekort zouden doen, als we niet alles volgens de norm. Maar wat als je nu alles perfect zou doen volgens de norm? Dan zouden je kinderen nooit leren wat tegenslag is. En overal gaat wel wat mis, ook bij de moedermaffia (die gedragen zich vast zo uit onzekerheid) , die alles beter lijken te weten, maar weet je die moeders doen ook maar wat.

Er bestaat geen handleiding voor je eigen kind. Jij als moeder of vader weet gewoon wat het beste is voor jouw kind of kinderen. Elk kind en elk gezin heeft andere behoeften. Oordelen en ongevraagde adviezen zijn daarom ook gewoon overbodig. Het is belangrijk om goed voor jezelf te zorgen, want alleen dan kun je goed voor je kinderen zorgen. Het is onze taak om te zorgen dat onze kinderen opgroeien tot volwassenen.

Uiteindelijk komt alles wel goed. Echt waar.

PS. Deze blog is niet alleen voor moeders, maar ook voor vaders ;-).

Dit artikel bevat een of meerdere affiliate links. Voor meer informatie, lees de disclaimer.