kinderen krijgen als je een beperking hebt. moeders

Q and A: Kinderen krijgen als je een beperking hebt

Categorieen:Persoonlijk

2 reacties

Laatst stelde ik op Twitter en Facebook de vraag of mensen vragen hebben over het krijgen van kinderen als je een beperking hebt. Ik kreeg hele leuke vragen en in deze blog ga ik deze beantwoorden. Sommige vragen werden meerdere keren gesteld en deze heb ik samengevoegd.

De vragen en mijn antwoorden over een kinderwens en het krijgen van kinderen als je een beperking hebt.

Pauline en Richard: Hoe zorg je ervoor dat je kind je kind blijft en zich niet verantwoordelijk gaat voelen voor jouw welzijn/zorg?

Interessant vraag: Ik wilde nooit dat mijn kind voor mij zou zorgen. Dat heb ik altijd tegen mezelf gezegd. Dus hij hoefde nooit iets voor mij te doen, dat wil ik ook bewust niet. Daarnaast heb ik mijn zoon van kleins af aan verteld over mijn beperkingen en laten zien ook dat ik de dingen zelf kon. Nu is het in mijn situatie ook zo dat ik bijna alles zelf kan, als je meer afhankelijk bent van anderen, is het misschien anders. Inmiddels is mijn zoon 12 en probeer ik hem te leren dat hij wel moet helpen in huis, maar dat vind ik bij deze leeftijd horen.

Irene: Ik vraag me af of je schuldig voelt als ouder, omdat je het kind misschien niet volledig kan geven wat hij/zij nodig heeft(aandacht, tijd, hulp etc.)

Ik heb me jaren lang schuldig gevoeld omdat mijn zoon achterliep in zijn ontwikkeling. Sinds hij een diagnose autisme heeft, weet ik dat het niet aan mij ligt. Verder voel ik me inderdaad wel eens schuldig omdat ik niet alles kan doen, wat hij nodig heeft, daar praat ik over met mijn omgeving. Gelukkig heb we familie die ons helpt. Zo is mijn moeder met mijn zoon voor het eerst naar school wezen fietsen en heeft mijn schoonmoeder hem veters leren strikken.

En vaak probeer ik te genieten van de kleine dingen en de dingen die ik wel kan doen met mijn zoon. De dingen die ik niet kan, doen anderen met hem. Hij weet niet beter. En ik bedenk maar zo: “It takes a village to raise a child.” Opvoeden doen we en hoeven we niet (meer) alleen te doen in deze tijd. En dat helpt me bij het schuldgevoel.

Jaqueline: Wat ik zelf lastig vond: het afwijzen van anderen. Nee, ik kan geen wc’s schoonmaken op school. Nee, ik kan niet mee op schoolreisje. Nee, vandaag kun je geen vriendjes mee naar huis nemen. Hoe doe je dat zonder je een waardeloze ouder te voelen?

Meedoen aan activiteiten op school, deed ik nooit. Maar de school heeft altijd begrip gehad dat dit soort activiteiten mij niet lukten. Daar werd nooit een probleem van gemaakt. En andere kinderen meenemen mocht wel, als ze maar rustig waren. Omdat het bij mij thuis is, kan ik daar afspraken over maken en anders gingen ze maar naar buiten. Ik was trouwens wel bijna altijd aanwezig bij toneelstukjes en ouderavonden. Ook gingen we elk jaar naar de kerstinloop. Daarmee was er denk ik wel een soort balans. Wat mij vooral hielp is dat ik altijd open ben over mijn beperkingen en die van mijn kind.

Nog een vraag van Jaqueline: Ik ben vooral benieuwd naar het praktische hoe je de verzorging van zo’n klein hummeltje aan hebt gepakt.

Ik heb ergotherapie gevolgd tijdens mijn zwangerschap om te leren hoe ik kinderen moest verzorgen met een hand. Dit deed ik met een pop, maar een echte baby is natuurlijk heel anders. Daarom kreeg ik extra hulp in huis, een soort lange kraamhulp en ergotherapie om mijn zoon te leren verzorgen met praktisch een hand, tot ik het helemaal zelf kon. Ik gebruikte de eerste tijd een draagzak om mijn baby te dragen in huis en had hier en daar wat aanpassingen. Ook haalde ik tips uit het boek In eigen hand van Lilian Wolthuis. Dat is een boek over hoe je kinderen kunt verzorgen met een hand.

Annika: Waren er aanpassingen die je nodig had in de tijd dat je zoon een baby was? Denk aan meubels die aangepast moesten worden, tot kleding en flesjes?

Ja, we hadden zelf al een standaard commode aangepast. Normaal gesproken ligt een baby overdwars op een commode, waardoor jij moet draaien met je lichaam. Dit was voor mij niet handig. Daarom hadden we een extra groot blad gemaakt, zodat mijn zoontje met zijn voeten naar mij lag. Later kreeg ik een aangepast ledikantje, dit was een soort hoog-laagbed met deurtjes. Die kreeg ik toen overigens niet zomaar. Verder had ik geen aangepaste flesjes. Ik gebruikte brede flesjes, zodat deze niet snel omvielen bij het vullen. Ook kleding had ik niet aangepast. Ik kon met een hand mijn zoon aan en uit kleden. Wel vond ik het handig om iets grotere kleertjes te gebruiken, van een soepele stof.

Tessa en Ashnadebie: Hoe ging je bevalling met CP? Was het gepland? Stond je onder controle van een gynaecoloog? Ziekenhuisbevalling? moeizaam, makkelijk? de kraamtijd, aankleden en verzorgen van je baby; deed je dit alleen of met je partner?

Over mijn bevalling had ik al eerder geschreven. Mijn zwangerschap was niet gepland, de bevalling wel, maar dat was meer vanwege een onderzoek en niet vanwege mijn handicap. Ik stond inderdaad onder controle van een gyneacoloog. Ik ging hiervoor naar het Radboudumc omdat ik daar ook onder controle was voor mijn drain. De bevalling gaf wel wat risico’s voor de drain, maar uiteindelijk had ik een hele makkelijke bevalling, waarvoor ik ingeleid werd en een ruggenprik kreeg. Ik had het maximale aan kraamtijd en daarna nog extra hulp. En daarna deed ik de verzorging met mijn toenmalige partner.

Bianca: Wat doe je als anderen je kind aanspreken op hulp-gedrag? (De weg wijzen, iets dragen, stofzuigen, boodschap doen)

Wat me heel heel erg opviel tijdens mijn zwangerschap en toen mijn zoon een baby was, is dat iedereen wel beter wist wat ik wel en niet moest doen, hoe je kinderen zou moeten verzorgen en opvoeden. Ik ben toen alle goedbedoelde ongevraagde adviezen gaan negeren. Dus ook wanneer anderen vonden dat mijn kind dat wel kan doen. Juist omdat onze situatie anders dan anders is. Ik heb mijn beperking, maar hij ook en dat maakt dat ik niks heb aan dit soort adviezen en opmerkingen. Ik vond zelf niet dat mijn kind mij hoefde te helpen. Nu is hij 12 en vind ik wel dat hij meer moet helpen in huis, maar dat vind ik niet meer dan normaal. Het hoort nu bij zijn leeftijd dat hij wat meer moet helpen in huis.

Martine: Hoe deed je dat in de peutertijd als ze zo watervlug overal heen rennen of kruipen?

Mijn zoon was vrij rustig en voelde denk ik wel aan dat ik niet alles kon, dus hij liep niet zomaar weg als peuter. Later wel en toen gebruikte ik een polsbandje wat om zijn pols ging en om mijn pols. Of hij zat gewoon in de kinderwagen. Sommige mensen vonden dat raar, maar ik deed het gewoon. Zij hoeven niet achter mijn kind aan als hij wegloopt. Ik wel. En in huis liet ik hem gewoon kruipen of in zijn aangepaste ledikantje.

Nicole: Ben je extra bang dat je kind een handicap heeft/krijgt als je zelf een ouder met een handicap bent?

Ik was tijdens mijn zwangerschap bang dat mijn zoontje ook te vroeg geboren zou worden omdat ik zelf te vroeg ben geboren, dat gebeurde niet. Maar toen mijn zoon 8 jaar was, heeft hij wel een diagnose autisme gekregen. Dat was wel moeilijk om te accepteren, maar inmiddels heb ik geaccepteerd dat hij ook een beperking heeft.

Kinderen krijgen als je een beperking hebt

Dit waren de vragen die ik kreeg. Mocht je nu nog meer vragen hebben of vragen hebben over kinderwens, stel ze gerust. Het is niet heel makkelijk om kinderen op te voeden, ongeacht of je een beperking of ziekte hebt of niet. Alleen is het wel een extra uitdaging. Per situatie is het ook weer verschillend in hoeverre je hierbij aanpassingen of hulp nodig hebt. Dat zou ik wel van te voren bespreken met een specialist of ergotherapeut.

Ik weet dat er ook mensen zijn die bewust ervoor kiezen om geen kinderen te krijgen vanwege hun ziekte of handicap. Ik ben me er bewust van dat dit geen makkelijke beslissing moet zijn geweest en heb daar veel respect voor. En ook weet ik dat kinderen krijgen niet altijd even makkelijk is, daar wil ik wel even bij stilstaan in deze blog.

Hoe verzorg jij kinderen met jouw beperking? En hoe ging de bevalling?

Dit artikel bevat een of meerdere affiliate links. Voor meer informatie, lees de disclaimer.

2 gedachten over “Q and A: Kinderen krijgen als je een beperking hebt”

  1. Heel boeiend om te lezen! Bij mij is het heel anders verlopen, ook omdat mijn beperkingen in de loop van de tijd kwamen. Als ik het zo lees, was jij er veel meer klaar voor dan ik. En tegelijkertijd vraag ik me dan af hoe je hier van tevoren al meer op kunt anticiperen, als je beperkingen niet van jongs af aan al aanwezig zijn en/of als je pas op latere leeftijd een diagnose krijgt.

    Beantwoorden
    • Dankjewel! Lastige vraag: Misschien helpt het om de kinderen er vanaf het begin erbij te betrekken, dus vanaf het moment dat je de diagnose krijgt, ze dit ook te vertellen, maar dat lijkt me ook moeilijk omdat je zelf ook nog in het acceptatieproces zit.

      Beantwoorden

Plaats een reactie